υποθηκιμαίος

-αία, -ον, Α

1. (για ακίνητο περιουσιακό στοιχειό) ο επιβαρημένος με υποθήκη, ενυπόθηκος·2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὑποθηκιμαῑον

ενέχυρο, εγγύηση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑποθήκη + κατάλ. -ιμαῖος (πρβλ. ὑποβολ-ιμαῖος)].